Opnieuw kunnen we, door bemoeizucht van de mens, een nieuwe vogelsoort in Nederland
verwelkomen: de monniks- of muisparkiet (Myiopsitta monachus), afkomstig uit
Zuid-Amerika, met name dan Bolivia, Argentinië en Brazilië. Evenals de meeste
andere geïmporteerde vogels die zich hier kunnen handhaven, is ook deze soort
niet al te vriendelijk voor z'n omgeving. Enkele voorbeelden: Nijlganzen zijn
agressief tegenover andere vogels, halsbandparkieten verdrijven vogels zoals
spechten uit hun boomholtes, rosse stekelstaarten bedreigen door hun mannelijkheid
de verwante Europese soort witkopeend met uitsterven. De monniksparkiet is vraatzuchtig
en brengt schade aan planten en granen toe, en kan bovendien lelijk en hard
krijsen. Een lang 'strafblad', maar het zijn objectieve gegevens en het is van
mij absoluut geen pleidooi om die vogels daarmee in een hoek te zetten. Integendeel,
alles wat leeft moet voluit gerespecteerd worden. Het zijn niet de dieren die
in de fout gaan, maar de mens. Zo vroeg ik me af of het toegestaan is dat volièrehouders
vogels vrij mogen laten. Is dat geen milieuvervalsing? Schilderijvervalsers
worden toch ook gestraft?
Sinds een paar weken vliegt een groep van 10 à 15 monniksparkieten rond bij
boerderij Nieuw-Bethlehem in Hazerswoude-Dorp, sterker nog, ze zijn daar volop
aan het nestelen. Zo'n grote groep moet ooit ergens losgelaten zijn. Vogelkwekers
worden daartoe zelfs opgeroepen! Op de site van parkietenliefhebber Jelle Harzevoort
uit Bergentheim staat letterlijk: "Als ze gewend zijn aan hun omgeving, dan
kunt u ze gerust los laten vliegen in de buurt, het is verstandig dit te doen
met meerdere exemplaren. Na enkele jaren kunt u al een hele zwerm bewonderen.
Zo zijn er enkele van die zwermen, ook bij ons in de buurt. Pas wel op, wil
men vrede houden met de buren. Zij kunnen grote schade aanbrengen, aan fruitbomen
en struiken....." Contact met het SOVON leverde op dat er al wel 'iets' bekend
is over deze nieuwe Nederlandse bewoners, maar nog niet veel, in de komende
broedvogelatlas zal er aandacht aan worden geschonken. In Hazerswoude slepen
de monniken lange takken aan die ze vervolgens op vier plaatsen in een treurwilg
en in een knotwilg aan de andere kant van de boerderij (vlakbij de hoogspanningsmasten
aan Westeinde/Noorddijk) van de natuurminnende familie Kaptein tot nesten vlechten.
