Ze zitten graag hoog in het riet of bovenin een struik, ze zijn gewoonweg
niet te missen, zeker nu hun aantallen de laatste decennia spectaculair zijn gestegen.
Je moet wel geduld hebben tot half, eind maart voordat ze uit het warme
zuiden terug zijn.
Zaterdag hoorde ik de eerste, gisteren en vandaag heb ik er op de foto
kunnen zetten. Nu zingen de heren zich nog rustig in, maar als de vrouwtjes er zijn
en het warmer wordt, laten ze hun zang langdurig horen. Een vogel die én mooi is én
mooi kan zingen!
