Op mijn wandelingen door het Bentwoud kom ik hem altijd tegen. Nooit faalt hij om in mijn pad te staan, bewegingloos en star. De blauwe reiger is overal in het Bentwoud. Laatst liep ik een smal paadje op en daar stonden er maar liefst vijf achter elkaar, alsof ze bomen imiteerden die het pad wat opleukten. Een voor een vlogen ze op toen ik hen naderde, geluidloos, maar wel een tikje beledigd omdat ik hun rust verstoorde. Zo op het eerste gezicht is zo’n blauwe reiger echt vreselijk saai. Hij is niet eens blauw en hij staat daar maar een beetje te staan. De blik in zijn ogen is ook niet echt aanlokkelijk en meestal bekijkt hij je argwanend. Ik voel me meer aangetrokken tot andere reigers zoals de prachtige grote zilverreiger en zijn kleinere broertje. En ik verheug me enorm op de dag dat ik een purperreiger ga zien. Dat heb ik nog nooit mogen beleven en dat lijkt me een prachtige vogel. Maar tot nu toe moet ik het vooral doen met die blauwe, die overal is. Zelfs regelmatig midden in de stad. Hoewel nog steeds vrij schuw, echt dicht kun je ze niet benaderen, vindt hij zijn weg naar tuinen met een vijver en sloten in het stadspark. Daar moet je dan toch wel weer bewondering voor hebben. Hij past zich aan aan alle omstandigheden, hij is een overlever.

 

Sluipmoordenaar

Een tijdje geleden observeerde ik een blauwe reiger die me niet in de gaten had. Langzaam sloop hij door het gras langs de slootkant. Nu ik zijn bewegingen wat beter observeerde kreeg ik wat meer waardering voor deze vogel. Overigens kon het ook zo zijn dat ik niet naar een hem maar naar een haar zat te kijken. Bij reigers is dat niet te zien. Volgens de site van Vroege Vogels vinden zelfs reigers het lastig te zien wie van de andere sekse is. In ieder geval sloop de vogel rond alsof hij een sluipmoordenaar was in een detective film: elegant, langzaam en waakzaam. Het was mooi om te zien, zo geconcentreerd hij opzoek was naar eten. Ik dacht altijd dat dat eten bestond uit kikkers en vissen, maar de blauwe reiger eet ook mollen en muizen en die exotische rivierkreeften die onze sloten tegenwoordig bevolken vindt hij ook niet te versmaden. En ach, als hij dan toch in de bebouwde kom is, dan wil hij ook nog wel eens wat mensenvoedsel proberen. Als reiger moet je toch wat als de mollen en muizen niet blijven zitten als je elegant komt aangeslopen.

 

Het gaat beter

Het ging niet altijd goed met de blauwe reiger. En strenge winters kunnen het leven van deze vogel echt heel moeilijk maken. En daarom trekt ook deze soort deels weg al heb je dat niet in de gaten. De meesten gaan niet ver en blijven binnen Europa, maar sommigen gaan naar Centraal Afrika. De vogels die we bij ons in de winter zien, komen dan weer uit de Noordelijke streken. Het merendeel blijft echter in Nederland en gokt erop dat het niet te lang gaat vriezen. Gebeurt dat wel, dan heeft dat grote gevolgen. Gelukkig zijn de winters niet meer zo streng dus de hoeveelheden reigers blijft redelijk stabiel nu. En hoeveel er ook zijn, ik heb eigenlijk nog nooit een jong reigertje gezien. Misschien zien die er wat schattiger uit dan hun ouders. Maar ach, zelfs deze grijze vogel heeft dus wel een bepaalde vorm van elegantie. En dat maakt hem dan toch wel aantrekkelijk om te observeren.