2017 - Ringen Uilskuikens

Werkgroep wil liefst keten van nestkasten gaan opzetten

ALPHEN • “Vijf,” roept Martin van der Reep, gecertificeerd vogelringer die vooral in Zuid-Holland werkt, vanaf de ladder naar beneden. Met zijn hand voelt hij in een grote nest kast die in de boom hangt. “De moeder is er niet bij, die houdt ons nu vast goed in de gaten,” zegt Van der Reep, terwijl hij één voor één de uilskuikens uit het warme holletje haalt.“Maar aan voedsel geen gebrek.  Kijk, hier heb ik nog een stukje muis zonder kop,” vervolgt Van der Reep als hij een bungelend pootje in zijn hand houdt. Beneden staan envan de uilenwerkgroep Koudekerk/Hazerswoude afwachtend toe te kijken. Een eerste glimlach verschijnt. Vijf.  Dan zijn ze dus allemaal nog in leven, sinds de laatste telling twee weken geleden. Van der Reep neemt de jonkies mee naar zijn auto die vandaag dienstdoet als consultatiebureau. Wegen, meten en volgens de grafiek kan dan gelijk worden gezegd hoe oud ze zijn en of ze netjes groeien. Daarna krijgen ze zorgvuldig een ringetje om de poten zodat ze voor altijd te herkennen zijn. Een mooi aantal, zegt Van der Reep.“Kijk, dit is de minkukel,” als het lichtste en kleinste exemplaar van het nest aan de beurt is. “Als er één kapot gaat dan is het deze. Die zal altijd een beetje achterlopen. Het nest ziet er goed uit, sommigen zitten wel tien gram boven het gemiddelde gewicht voor twintig dagen.” Een mooie dag vooren die verknocht zijn aan de Steenuilen. “Ze zijn zo gezellig, mooi rond,” vindt. “Ik ben er verguld van. Het is een knuffelbeestje, tegelijk hebben ze iets geheimzinnigs en mysterieus. En ze maken een leuk geluid, anders dan de kerkuil die vooral krijst” Op zijn telefoon laathet veel beschaafdere steenuilroepje horen. “Als je goed oplet, zie je wel eens een Steenuil. Maar in het Groene Hart wonen ook Kerkuilen, Bosuilen en Ransuilen. Soms in de winter ook nog wel een velduil.”

Veel nieuwe kasten

De uilenwerkgroep is nu sinds vier jaar actief in deze regio. “We zijn ontstaan omdat we zicht wilden krijgen over het aantal uilen in de regio,” vertelt. “Bovendien kunnen de uilen wel een steuntje gebruiken.”  Inmiddels hangen er zo’n veertig kasten in het gebied om Alphen. In Nieuwkoop ook nog eens zestig, in de Meije twintig. Van de kasten bij Alphen zijn er dit broedseizoen drie in gebruik. “Het liefst zouden we een keten nestkasten hebben, zodat de uilen meer plekken kunnen vinden voor een nest,” zegt. Eigenaren van geschikte landgoederen vinden het meestal geen probleem als er een kast wordt opgehangen. “Maar als je een kast voor een kerkuil wilt, moet je je wel even achter je oren krabben hoor,” zegtmet een knipoog. “Je krijgt er wel lekker wat stront en braakballen bij!”

Fotografen

Om te voorkomen dat er hordes fotografen een kijkje komen nemen in andermans weiland, tuin of schuur, vraagtde locatie van de nestkasten niet bekend te maken. Eind april 2017 ging voor het eerst weer even kijken in de nestkast waar we nu voor staan. “Daar  zat de uil, onder haar veren schemerde een eitje,” vertelt. Een paar weken later telde hij vijf eitjes, twee weken geleden vijf jongen. Daar worden wij heel blij van,” zegt.  “Daar doen we het voor.” Voor een paar minuten de donzen haarbolletjes uit het veilige nest halen, is geen probleem, weet Van der Reep. “Hooguit is er een klein beetje stress, maar op andere webcams kunnen we zien dat dat snel weer over is.’

Meer informatie over de uilenwerkgroep kunt u inwinnen bij .