• Ledenavonden en -excursies
• Beheer - Knotten
• Beheer - Natuurtuin
• Beheer - Telweekenden

Een rondje GoeREE Overflakee (Ledenexcursie)
Wintergasten en reeënDe dag voor de excursie hadden de organisatoren ons de route met kijkhutten en uitzichtpunten toegestuurd. Een goed initiatief. Met de landkaart erbij had ik me zo de avond ervoor al een beetje kunnen oriënteren. Ik kan met deze beschrijving de route ook nog eens in andere jaargetijden afleggen. Iets wat ik overigens meer deelnemers hoor-de fluisteren.

Vóór 8.00 uur, de afgesproken vertrektijd, was iedereen al aanwezig. Met drie wagens vertrokken 12 vogelaars naar Goeree. Dat het beter GoeREE kan heten, wisten we toen nog niet. Maar daarover later meer.

De eerste stop was bij de Hellegatsplaten. Bij het uitstappen en de wandeling naar de kijkhut bij het Ventjagersgaatje kwamen we erachter dat het een koude dag zou worden. Een temperatuur van net boven nul in combinatie met de ook nu weer aanwezige wind op de Zuid-Hollandse eilanden zorgde hiervoor. De score vanuit deze kijkhut was een enkele gans en eend. Teleurstelling. Maar er was nog een plekje waar Jan ons naartoe loodste en waar duidelijk meer te zien was. Er zaten Grote Zaagbekken en Brilduikers. Tijdens de koffie op de parkeerplaats ook nog even wat Holenduiven gezien. Na de koffie door naar Den Bommel waar we Wintertalingen konden bijschrijven. Bij het buitendijkse gebied dat wat verderop ligt, werden al snel meer eenden gezien en een erg grote hond die aan een dode Zwaan stond te rukken. Menno hoorde met zijn scherpe gehoor Staartmezen in de bosjes. Aan de andere kant van de weg zagen we de eerste Middelste Zaagbekken. De zon begon een beetje door te komen, dus het begon er veelbelovend uit te zien.

Inmiddels hadden we drie van de zeven geplande stops gehad en vonden we de opbrengst toch een beetje tegenvallen.begon zich al af te vragen of Nederland nog wel een vogelland is. Natuurlijk wel! Zo snel werkt die bezuiniging op natuur niet. Gelukkig sloeg bij de volgende stop bij het buitendijkse gebied net voor Stad aan het Haringvliet alles om. De zon kwam er echt door. Grote groepen Brandganzen en Wulpen. En ineens dook er een Havik op. Niemand had erop gerekend dat die in deze biotoop zou opduiken. Ik had het geluk in de auto te zitten waar hij pal langs vloog. Prachtig. Echt één van de hoogtepunten van de dag. Toen we wat verderop langs de weg stonden, werden we ingehaald door iemand die wist te vertellen dat er tussen de Brandganzen een Roodhalsgans zou zitten. TERUG!!! Zo’n kans wil je niet laten schieten. Een zeldzame vogel voor ons land en ook heel mooi. Ik heb hem zelf slechts één keer gezien. Dat was op Texel tussen een groep van een paar duizend Rotganzen bij De Cocksdorp. Er zaten twee groepen Brandganzen en we hebben met 12 ervaren vogelaars elke vogel bekeken, maar je raadt het al: de Rood-halsgans niet gevonden. Jammer, maar toch was het een prachtige plek om vogels te kijken. In de zon en achter de auto’s uit de wind was het ook nog lekker.

Nu op zoek naar een nieuw gebiedje (Pallandpolder) met een nieuwe kijkhut. Een jong gebied dat toch al mooi vol met riet staat. In het water tussen het riet waren veel Wintertalingen te zien en nu de zon erop stond waren ze natuurlijk nog mooier dan degene die we eerder zagen. De Wintertaling vind ik echte een zonvogel. De kleuren spatten eraf als de zon erop staat. Zeker een gebied om te onthouden, want het komende voorjaar zullen de Rietzangers en Karekie-ten zich hier vast laten horen en zien. Als je ernaar toegaat, zoek wel goed uit hoe je er het handigst komt. Wij zaten op een doodlopend smal pad, waar het lastig keren was.

De Slikken van Flakkee aan de andere kant van het eiland stonden nu op het programma. Op de weg ernaar toe gaf een man Blauwe Kiekendief nog een mooie vliegshow weg boven een akker. Iedereen kon deze vogel goed zien vanuit de auto’s op de dijk. Ook bij de Slikken konden we na 100 meter lopen vanaf de parkeerplaats volop eenden bekijken. Verschillende soorten konden we van dichtbij bekijken en ook een Grote Zilverreiger liet zich goed bewonderen. Op de slikken stond een onvoorstelbaar grote groep Rotganzen. Als je deze groep van links naar rechts scande met je telescoop, leek er geen eind aan te komen. Het was echt een zwarte streep van enkele honderden meters. Het moeten er duizenden geweest zijn. Toen we uit het duinbos kwamen en we richting open weiland gingen, werd een drietal Goudvinken (2 man, 1 vrouw) in een struik gezien. Dit bleek een opwarmertje voor wat er verder in het weiland zat, liep en lag. De telescopen werden opgesteld om het gebied af te scannen. Buizerds, Kieviten, Bonte Strandlopers en Goudplevieren werden al snel gezien. “Daar in de verte lopen ook wat reeën. Een stuk of 5”, werd gezegd. We liepen verder om wat dichterbij te komen. De Bontjes en Goudplevieren lieten zich prachtig zien en konden door iedereen goed bestudeerd worden. Later dook een groepje leeuweriken op. Er zat een vreemde tussen die voor wat verwarring zorgde en mogelijk een bijzondere Leeuwerik (Drieteen of Kortteen)was. Uiteindelijk toch niet. Allemaal gewone Leeuweriken. Ik hoop ze snel weer te horen zingen; dat is echt zomer. Geduld. De reeën nog eens geteld. Een stuk of 15. Nóg een keer geteld. Het waren er nu al 21. Nog één keer geteld. 30 STUKS! Onvoorstelbaar. Zoveel heb ik er nog nooit bij elkaar gezien. Misschien zelfs in mijn hele leven nog niet. GoeREE komt dus echt van Goede Ree.

We gingen terug naar de parkeerplaats. Hier had inmiddels iedereen de voorraad in de auto van Menno ontdekt. Toet bleek volop eten en drinken voor iedereen te hebben. Nogmaals bedankt, Toet! Het maakte het slot van de excursie extra leuk. Na de laatste versnaperingen gingen we weer op Broers aan, waar we om half vijf aankwamen.

Excursie Kampina en Biesbosch (Ledenexcursie)
Eerste broedvogels.
Vogels van naaldbos, beek, heide, vennen.Ongeveer 25 deelnemers stonden stipt om 07.00 uur klaar voor een tamelijk lange rit naar de prachtige Kampina in Brabant. De laaghangende mist werd al snel verdrongen door de zon. De temperatuur liep geleidelijk op tot ± 20 graden, met amper een zuchtje wind. Het werd aldus na een koele start een schitterende dag. Op deze 17e april was het al diverse dagen mooi weer en het zou volgens de voorspelling nog een aantal dagen zo blijven. Deze voorspelling bleek -intussen al diverse dagen na de excursie- helemaal te kloppen. De temperaturen zijn ruim bo-vengemiddeld voor de tijd van het jaar. Ook is het al wekenlang erg droog. Brandweerhelikopters houden de natuurgebieden inmiddels goed in de gaten. Want gekken staan mogelijk al weer klaar om mooie fikkies te gaan stoken. Het is natuurlijk onzinnig om ook dit weersverloop toe te schrijven aan "global warming" veroorzaakt door CO2-uitstoot. Zo (snel) werkt dat niet, al denken sommigen dat. Aan de andere kant vraag ik mij af of ook wij niet een tikje terughoudender behoren te zijn bij het maken van autokilometers. Want behalve dat twee plekken werden bezocht in de Kampina (met een K) werd ook nog de Biesbosch nabij de Nieuwe Merwede aangedaan. Dat is een flink stuk westelijker, waarbij wij af en toe ook nog in een file reden. Dat laatste vooral vanwege het mooie weer natuurlijk.

Sowieso (ik bedoel: hoe dan ook) haddenen reisleideringezet op een straf tempo. Het deed mij soms denken aan skiën in een groep: zodra achterblijvers de groep met moeite hebben ingehaald wordt snel weer vertrokken. Echt werkvogelen voor vergevorderden met een goede loopconditie dus. Ik weet niet precies wat "militaire precisie" is. Daar had het -denk ik- op deze dag wel iets van weg, gegeven het nauwkeurige tijdschema waarvan niet werd afgeweken. Maar in ieder geval werd weinig tijd verknoeid aan het goed observeren van de gespotte (in dit geval: geziene) vogels. Bovendien, zoals bekend, is horen ook scoren voor ruim gevorderde vogelaars. Bert en Jan, trek het je niet aan. Ik overdrijf hier natuurlijk, ook al verwees Bert herhaaldelijk en met kennelijk genoegen naar zijn diensttijd lang geleden.

Nu naar de waarnemingen. Voor velen was de Amerikaanse Wintertaling (in de Biesbosch) waarschijnlijk het hoogtepunt van de dag. Voor mijn vriendin (geïntroduceerd) en mijzelf was dat o.a. de fraaie wijze waarop een doodgewone (dus Europese) Koekoek zich in de scoop liet bekijken.maakte ook nog een acceptabele foto hiervan. En dan wil ik ook nog noemen het mininest met 7 of 8 eieren, vlakbij de grond in een half verrotte boomstam, van een (volgens Bert) Pimpelmees. De eerste vinder in de groep van dit nest is bij mij onbekend. Want er was geen Pimpelmees te bekennen. Verder had een Gekraagde Roodstaart de uitstekende gedachte gehad heel duidelijk positie te kiezen op een uitspringende tak.

In de Kampina bleek de Fitis een zeer talrijke vogel, vooral in de buurt van de diverse vennen en meren. Die liet zich een paar maal ook opvallend goed bekijken. In het zonnetje een mooier dan verwacht beestje. Ook diverse soorten piepers lieten zich goed waarnemen, met daarbij ook het bekende parachuutje van de Boompieper. Dat goed kunnen bekijken gold niet voor de Keep. Want juist toen die zich meldde kwam het marstempo diverse deelnemers inclusief mijzelf niet goed uit. Het geluid van de Keep (vriendin en mij als kijkobject onbekend) bleek trouwens een beetje te lijken op dat van een Groenling. Vermoedelijk hebben we beiden dan ook al meermalen verward.

Bij sommige soorten op de lijst van waarnemingen vraag ik mij af of ik er wel bij ben geweest. Ik doel met name op de Goudplevier en Blauwe Kiekendief. Die laatste heb ik elders dit jaar gelukkig wel diverse malen gezien, zij het dat het daarbij meestal "maar" ging om duidelijk niet-blauwe vrouwtjes (pardon). Echt afwezig onder de roofpieten waren, een beetje verrassend, de Havik en de Sperwer. Ook werd ondanks wat speuren nabij de Beerze (een beek of riviertje in Kampina) de IJsvogel niet gezien. Verder kwam ook de Goudvink niet in de kijker. Het Vuur-goudhaantje was een twijfelgeval. Het werd uiteindelijk "nee". Wat betreft de IJsvogel was het niet waarnemen natuurlijk niet aan pure pech te wijten, gegeven de diverse stevige winterperioden gedurende de laatste jaren.

Ondanks de - tot dan - militaire precisie kwamen wij ruim een kwartier later in Hazerswoude aan dan op het verwachte tijdstip (half zes). Maar dat had vast te maken met het kennelijk niet ingecalculeerde wach-ten op de boot richting Dordrecht.

Voor een compleet overzicht van de waarnemingen (waaronder het alleen horen van een Roerdomp) verwijs ik graag naar het overzicht van Jan in de Braakbal. Een best wel indrukwekkend overzicht. Vooral als je die lijst ook op basis van eigen waarneming vrijwel volledig zou kunnen maken.

Excursie 3/4 (Ledenexcursie)
VijlenerbosDe groep maakt zich op voor een nieuwe excursiedag waarvan al bij voorbaat vrijwel zeker is dat ‘ie weer prachtig gaat worden. Het weerbericht spreekt van een warme zonnige dag met mogelijk aan het eind van de middag plaatselijk een onweersbui. Prima vooruitzicht dus. Bovendien wordt de groep vandaag uitgebreid met een gast. De jongste dochter vanwoont in Geleen en gaat een dagje met ons mee. Zo’n “local expert” erbij is nooit weg en bovendien blijkt ze (natuurlijk “aardje naar haar vaartje”) een gezellige en betrokken deelnemer te zijn.

Maar vooruit, niet langer gekletst, de auto in en naar de eerste wandeling. Parkeren wordt er gedaan bij de uitspanning Rozenhof aan de zuidkant van het Vijlenerbos (uitspraak Vielener-bos) voor een wandeling door het landschap van de Cottessense buurtschap. Prachtig landschap met veel kleine landschapselementen, mooie vergezichten tussendoor en heel veel vogelgeluiden. De vogels zelf laten zich moeilijk spotten, maar dat mag de pret niet drukken. We genieten allemaal volop. Aan het eind van de wandeling worden we dooruitgenodigd voor een drankje op het terras van Rozenhof. Een idee waar iedereen van harte gebruik van maakt. Heerlijk onder de grote parasols achter een drankje even lekker uitrusten. Super!

Hierna zijn allen weer fit voor een fraaie wandeling door het Geuldal. Die slingerslangert dat het een lieve lust is. Overal wandjes waar je IJsvogels zou (kunnen) verwachten. Helaas, de laatste strenge winters hebben vermoedelijk hun tol geëist. Slechts een deel van de deelnemers ziet er in een flits eentje voorbij komen en daar blijft het bij. Niettemin blijft het een mooie wandeling en op een prachtig plekje houden we nog een uitgebreide koffiestop aan de oevers van de Geul. Tijdens zo’n wandeling kom je altijd wel mensen tegen die een praatje beginnen én daar zitten ook wel mensen tussen die nuttige aanvullende vogelinformatie hebben.

De Grauwe Klauwier en Kleine Bonte Specht staan namelijk nog op ons wensenlijstje en volgens een voorbijganger moeten we dan naar “zus en zo” toe, want daar zijn “ze” gezien. Zo aanbevolen, zo gedaan.

We gaan naar een ander stukje van het Geuldal, parkeren daar de auto en gaan op stap. Een eindje verderop langs de Geul zou trouwens ook nog kans zijn op de Orpheus Spotvogel. Die vinden we niet, maar wel een leuk plekje aan het water om onze lunch te verorberen én om van heerlijke aardbeien te snoepen diebij de fruitkraam naast de parkeerplaats had gekocht. Heerlijk!

Maar nu die Grauwe Klauwier en KBS nog. We gaan op stap.

wil liever aan de Geul blijven zitten en dat komt goed uit, want ze is tevens bereid om dan op onze rugzakken e.d. te passen, zodat wij vrij en onbepakt het inmiddels behoorlijk heet geworden landschap kunnen doorkruisen. Op de ons aangewezen plaats aangekomen, wordt er ijverig rondgekeken. En ja hoor, daar zit ‘ie. De Grauwe Klauwier, het lijkt wel of hij ons zit op te wachten. Op een grote takkenbos, keurig in het zonnetje, laat hij zich op zijn gemak bekijken. Iedereen kans om hem wel 10x te observeren. Uiteindelijk vliegt hij op en gaat elders zitten. Dat blijkt achteraf een afleidingsmanoeuvre te zijn. Want als bijna iedereen van ons al is doorgelopen worden door 2 achterblijvers nog 2 jonge Grauwe Klauwieren gezien (en gefotografeerd), een mooie afsluiting dus. Helaas wordt de Kleine Bonte Specht niet gespot, wel is zijn grote broer aanwezig, maar “die hadden we al”. Tevreden dalen we af richting

+ rugzakken en keren Pater-Damiaans-waarts voor (veel) koud bier of iets anders.

Na het avondeten wordt de vogelbalans opgemaakt en daarna kan er gekozen worden voor òf op de accommodatie blijven en je eigen ding doen òf (opnieuw) proberen de Nachtzwaluw te spotten op de Brunssumse Heide. De meeste deelnemers willen een poging wagen, al was het maar omdat in het donker op de hei dwalen kennelijk de avonturier in ons oproept. Helaas, de Nachtzwaluw laat zich horen, noch zien. Dus het blijft bij een wandeling die schoolreisjesgevoelens heeft opgeroepen. Toch mooi.
Verslag door

Excursie 4/4 (Ledenexcursie)
Munnicksbos bij PosterholtAlweer onze laatste dag! Om 9.15 uur vertrekken we met diverse navigatiemiddelen richting de straat “Reutje”. Langs verschillende routes bij het Munnicksbos bij Posterholt aangekomen, vertelt een eenzame fietser ons dat je beter één vogel in de hand kunt hebben dan tien in de lucht. In de Braakbal 2010, nr. 31-4, blz.22 en 23 schetst Rob Kraayeveld de vijf spechtensoorten die je hier kunt treffen. Wij zien vooral roofvogels zoals een vrouw Havik die hoog boven ons een man Sperwer belaagt, of vice versa: maximaal grootteverschil!

Bij een kapitale boerderij slaan drie oudere boeren- zoons met hun bejaarde moeder ons van een afstand afwachtend en enigszins argwanend gade. Onze eerder genoemde fietser had ze al aangekondigd als drie boeren die nog steeds op zoek zijn naar een vrouw…

Bij hun boerderij treffen we naast Grote Bonte Specht vooral veel Holenduiven. Verderop hele families Boomklever en Boomkruiper die zich wijselijk ver houden van een spinselnest met eikenprocessierupsen.

Om 12.30 uur vervolgen we onze reis richting Kraaijen-bergse plassen bij Cuijk. In de uitkijkhut zien we twee vloteilandjes waarop Visdiefjes tussen kiezelstenen op eieren zitten. Mogelijk zijn de hogere randen ook bij ons in de regio, bijvoorbeeld op de Starrevaart, toe te passen. Zie voor een foto hiervan de site van. Ook andere prachtige foto’s zijn hierop en op de site van

te bezichtigen. Iets verderop laten vader en moeder Roodborsttapuit zich nog eens zien. Het afscheidslied is in vele toonaarden van onze veelzijdige Bosrietzanger.

Daarmee is een eind gekomen aan een fantastische vogelvierdaagse met veel leuke onderlinge contacten en bijna 100 vogelsoorten op onze lijst!
Verslag door